“Onze doelgroep is heel divers”, vertelt Ellen Hollander, bedrijfsleider en instructeur op de manege. “Van kinderen tot volwassen, met of zonder een beperking. Dat kunnen verstandelijke beperkingen zijn, maar ook vormen van autisme of ruiters die rolstoel gebonden zijn en/of meervoudig beperkt. Het maakt niks uit, we hebben voor iedereen een plek hier en iedereen is even welkom.”
“Alles valt of staat met onze vrijwilligers, want zonder kunnen we geen lesgeven”
“Onze instructeurs zijn speciaal opgeleid. Dat houdt in dat we naast een ‘normale’ instructeursopleiding, ook nog gespecialiseerd zijn op het gebied van lichamelijke beperkingen, pedagogiek en het lesgeven aan deze doelgroep. Zelf geef ik ook les aan mensen met en zonder beperking. Juist deze afwisseling maakt het erg leuk. Geen groep en geen ruiter is gelijk. Het is steeds een uitdaging om iedereen op een leuke en ook veilige manier een fijn uitje te bezorgen. Waarbij de diversiteit van de doelgroep en de manier van lesgeven het heel bijzonder maken.”
Alles is maatwerk
“Het grootste verschil met andere maneges is dat bij ons niet iedere ruiter zelfstandig kan paardrijden of leren paardrijden. Door een beperking zijn ze bijvoorbeeld niet in staat om zonder hulp te zitten of het paard te sturen. Maar het kan ook zijn dat ze door beperkt inzicht afhankelijk zijn van hulp. Hierbij werken we met aangepast materiaal. Zoals aangepaste zadels, teugels of bijvoorbeeld een tillift om opstijgen mogelijk te maken. Alles is maatwerk. Maar de belangrijkste factor is ons team van vrijwilligers. Om het paardrijden voor mensen met een beperking mogelijk te maken is de inzet van vrijwilligers namelijk essentieel. Zij ondersteunen de ruiters en instructeurs voor, tijdens, en na de lessen of ritten. Lopen mee naast het paard, helpen opstijgen en begeleiden waar nodig. Alles valt of staat met onze vrijwilligers, want zonder kunnen we geen lesgeven.”
De impact van een uur vrijwilligerswerk
“Sommige van onze vrijwilligers helpen een uurtje per week en anderen een dagdeel of meer, met beide zijn we blij want de impact voor onze ruiters is velen malen groter. Het plezier dat het brengt is elke dag zichtbaar. Het betekent even een uurtje uit de rolstoel, de spieren op een andere manier gebruiken en trainen. Gewoon een uurtje bezig zijn, bewegen en iets leren. Maar vooral plezier hebben en meedoen. We hebben ruiters die al 20 of zelf 40 jaar bij ons rijden en het elke keer weer een uitje vinden om een uurtje te rijden. En vergeet ook het hele sociale gebeuren eromheen niet. Dat is heel belangrijk voor mensen. Voor en/of na de les even kletsen, koffiedrinken, het paard borstelen en helpen opzadelen.”
“Voor hen is de wereld vaak nog niet zo inclusief en toegankelijk ingericht”
Meedoen
“Voor ieder kind of volwassene geldt dat ze graag ergens onderdeel van willen zijn en mee willen doen. Of in ieder geval de keuze hebben om mee te doen! Dat is voor mensen met een beperking niet anders. Maar voor hen is de wereld vaak nog niet zo inclusief en toegankelijk ingericht. Het zou mooi zijn als ze op veel meer plekken mee kunnen doen. Bij ons is het zo vanzelfsprekend, dat we eigenlijk niet heel erg met het thema bezig zijn op die manier. En dat is misschien wel het doel op zich; dat het geen thema meer hoeft te zijn, maar dat het vanzelfsprekend wordt waar mogelijk.”
“Vrijwilligerswerk zou wat dat betreft nog meer gestimuleerd moeten worden. Want wil je sporten voor mensen met een beperking op meer plekken mogelijk maken, dan kan dat meestal niet zonder vrijwilligers. Deze bewustwording proberen wij dan ook al vroeg bij onze jonge ruiters te stimuleren. Zodat ze zodra ze oud genoeg zijn, vrijwillig willen bijdragen aan het plezier van een ander en het belang hiervan zien.”
“Mijn tip aan andere sportverenigingen is dan ook om eerst binnen je eigen club te kijken. Daar leeft de passie voor de sport immers al. Vraag ervaren leden of ze een uurtje willen bijspringen zodat een ander ook kan sporten, maar begin daarnaast ook al vroeg bij de jeugd om ze bewust te maken van wat een beetje van hun tijd kan betekenen voor een ander. En hou het daarbij klein. Een uurtje kan al helpen.”.
————————————————————————————————————————————-
Vrijwilligers gezocht!
Lijkt het jou leuk om tijdens de paardrijlessen op de Prinses Margriet Manege te helpen? Dan ben je meer dan welkom! Om het paardrijden van veel ruiters met een beperking mogelijk te maken, zijn namelijk nog veel meer vrijwilligers nodig. Ze zien je graag iedere week, maar ook om de week een lesuur helpen is heel waardevol voor de manege en haar ruiters.
De minimale leeftijd om bij de lessen te mogen helpen is 14 jaar. Natuurlijk is het belangrijk dat je niet bang bent voor paarden en dat je fit genoeg bent om naast een paard of pony mee te stappen en (een stukje) te draven. Wat je precies moet doen en hoe je moet helpen, leer je van de instructeurs en/of van mede-vrijwilligers.
Neem gerust even contact op met de manege (0593 332180) of Ellen (06 20218384) als je meer wilt weten en/of als je wilt helpen!
